Motylowiec - Pantodon buchholzi

Niezwykle ciekawa ryba, która w akwarium zdecydowanie przyciąga uwagę i wzrok :)

Nazwa:
Patrząc z góry, dzięki charakterystycznym płetwom piersiowym, przypomina motyla. Stąd nazwa Motylowiec.

Występowanie:
Występuje w lekko kwaśnych, stojących zbiornikach wodnych Afryki Zachodniej. Preferują zbiorniki z wodą tylko lekko płynącą lub całkiem bez prądu z dużą ilością powierzchniowych liści do pokrycia. Rybki te śą powszechnie spotykane w jeziorze Czad , dorzeczu Konga , w całym dolnym Nigrze , Kamerunie , Ogooue i górnym Zambezi . Widywano je także w delcie Nigru , w dolnym Ogooue i w dolnej rzece Cross

Lamprologus kungweensis

Nazwa:
Nazwa odnosi się do miejsca, skąd po raz pierwszy te ryby zlokalizowano - zatoka Kungwe Bay.
Powszechnie określany jako muszlowiec. Choć trzeba zauważyć, iż jest to określenie odnoszące się do zachowań rybki w akwarium. W naturze Lamprologus kungweensis zamieszkuje głównie jamki, norki  w piasku i pod kamieniami.

Występowanie:
Jezioro Tanganika w Afryce. Jest to gatunek endemiczny, czyli występuje tylko w tym jednym jeziorze. Nawet nie w całym, ale głównie Występuje tylko w zatoce Kungwe, w pobliżu Kigomy oraz na północno-wschodnim brzegu jeziora.
Występuje w obszarach z porozrzucanymi skałami i obszarami otwartego piasku wokół brzegu zatoki.
Spotykany na głębokości od 10 do 50 metrów.

Gupik, Pawie Oczko - Poecilia reticulata

Jedna z najbardziej znanych ryb akwariowych. Nie ma chyba nikogo, kto by tej rybki nie znał. A i pewnie niewiele jest osób, które w jakimś momencie by jej nie hodowały. Jest to gatunek, od którego najczęściej zaczyna się swoja przygodę z akwarystyką. Pozycje ta zawdzięcza niewątpliwie i swojemu atrakcyjnemu wyglądowi jak i łatwości hodowli, dużej odporności nawet na niesprzyjające warunki w akwarium. No i co ważne, i szczególnie istotne dla osób które się dopiero wgłębiają w akwarystykę i są często spragnione szybkich sukcesów hodowlanych - jest to gatunek niezwykle łatwo się rozmnażający.

Historia, Nazwa:
Ryby te wypłynęły na "światło dzienne" w 1850 roku, gdy muzeum zoologiczne byłej Królewskiej Akademii Nauk w Berlinie otrzymało przesyłkę gupików z Wenezueli. Kustosz muzeum Wilhelm Peters zbadał je, a wyniki swych badań opublikował 9 czerwca 1859 w miesięczniku Akademii Nauk w Berlinie i nadał tym rybom łacińską nazwę Poecilia reticulata. W 1861 zakonserwowane ryby pochodzące z Barbados przesłano do muzeum w Turynie. Zostały zbadane przez Filippo de Filippi, który stwierdził odchylenia w budowie gonopodium i stworzył dla nich nowy rodzaj: „Lebistes”. W 1866 Robert John Lechmere Guppy wysłał z Trynidadu kilka egzemplarzy tych ryb do Muzeum Brytyjskiego w Londynie. Zbadał je zoolog Albert Günther i nie uznał tych ryb za identyczne z Poecilia reticulata. Od nazwiska uczonego, który przesłał badane okazy nadał im łacińską nazwę Girardinus guppii. Nazwa ta w nomenklaturze naukowej się nie utrzymała, jednakże weszła bardzo mocno do języka potocznego. I dziś zarówno w języku polskim jak i angielskim, te rybki, są to po prostu Gupiki lub z angielskiego Guppy.
W 1906 angielski ichtiolog Charles Tate Regan po raz pierwszy opublikował wyniki badań na temat „pawich oczek”, na podstawie okazów otrzymanych z Trynidadu od Guppyego. Były to 2 samce, które różniły się barwą. Dopiero w 1910 roku angielski hodowca ryb J.A.M. Vivian rozpoczął hodowlę tych okazów w jednym akwarium i stwierdził, że ryby te łatwo krzyżują się między sobą. Ogłosił, że są to ryby tego samego gatunku tylko opisane pod innymi nazwami.

Warto w tym miejscu jeszcze wspomnieć o Gupiku Endlera, Żyworódce Endlera (Poecilia wingei, wcześniej Poecilia sp. Endleri). Na dzień dzisiejszy, ta rybka jest uznawana za odrębny gatunek od "zwykłego" gupika (Poecilia reticulata). Jednakże jest to kwestia dyskusyjna, ustalenia by uznać ta rybkę za oddzielny gatunek zapadały teraz, niedawno, bo w latach 2000. Oficjalną jednolitą nazwę łacińska - Poecilia wingei Poeser, Kempkes & Isbruker -nadano w marcu 2006 roku. Jednakże do dziś część badaczy stoi  na stanowisku,że to nie jest odrębny gatunek.
Tak czy owak, Gupik Endlera dobrze krzyżuje się z tradycyjnymi gupikami, dając płodne i ładne potomstwo.

Naskalnik Chalinochromis sp.”ndobhoi"

Historia:
Ryby z rodzaju Chalinochromis zostały po raz pierwszy złowione w jeziorze Tanganika, przez francuskiego łowcę i eksportera ryb ozdobnych Pierre Bricharda. Te pierwsze złowione wówczas ryby, na cześć swojego odkrywcy, zostały przez prof. Maxa Polla w 1974 roku nazwane Chalinochromis brichardi. Kilka lat później inny poławiacz ryb Misha Feinzilber odkrył w środkowej części wschodniego wybrzeża jeziora Tanganiki dwa inne gatunki zaszeregowane do rodzaju Chalinochromis. Były to Chalinochromis sp. "bifrenatus" i oraz właśnie Chalinochromis sp. "ndobhoi"
Obecnie na dzień dzisiejszy do rodzaju Chalinochromis zaliczamy 4 gatunki. Wymienione powyżej oraz Chalinochromis sp. "popelini".

Może nie ma to dużego znaczenia ale dla pełnej jasności warto dodać, iż rodzaj Chalinochromis jest genetycznie blisko spokrewniony z rodzajem Julidochromis. A szczególnie z Julidochromis Dickfeldi , Ornatus i Transcriptus. Podczas gdy Julidochromis Marlieri i Regani są genetycznie bliżsi rodzajowi Telmatochromis. To wywołuje czasem dyskusje jak zaszeregować gatunkowo/rodzajowo te rybki.

Nazwa:
Nazwa naukowa odnosi się do oznakowania podobnego do uzdy na głowach osobników tego rodzaju.
Niestety brak polskiej nazwy, a ta międzynarodowa łamie polski język ;) Więc ja go w rozmowach nazywam po prostu naskalnikiem plamistym.

Występowanie:
Jezioro Tanganika w Afryce. Jest to gatunek endemiczny, czyli występuje tylko w tym jednym jeziorze. Nawet nie w całym, ale głównie wzdłuż wschodniego brzegu tego jeziora w Tanzanii, pomiędzy Bulu Point i Kasoje na stałym lądzie i wokół wyspy Karilani tuż przy brzegu.
Żyje w skalistej części tego jeziora, zajmując obszary podobne do ryb z rodzaju Julidochromis, czyli skaliste obszary, gruzowiska, pokryte glonowym, gąbkowym nalotem (którym też m.in.się odżywiają). Żyją najczęściej wzdłuż nierównych linii brzegowych, spędzając w naturze więcej czasu wśród kamieni niż na otwartej wodzie.