Nurzaniec śrubowy, spiralny (Vallisneria spiralis L.) to jedna z najpopularniejszych roślin akwariowych. I jedna z najstarszych. Poniżej ilustracja z 1856 roku.
NAZWA: Nazwa rodzajowa Vallisneria została nadana na cześć włoskiego botanika Antonia Vallisneriego. Druga część nazwy z kolei nawiązuje do śrubowatego (potocznie: spiralnego), skręcenia szypułek kwiatów żeńskich.
WYSTĘPOWANIE:
W warunkach naturalnych występuje w płytkich wodach śródlądowych w Azji. Nurzaniec jest gatunkiem występującym głównie w wodach stojących lub wolno płynących, na głębokości do ok. 5 m.
Jednakże przez człowieka została rozniesiona praktycznie na cały świat. W chwili obecnej występuje już praktycznie na wszystkich kontynentach. No za wyjątkiem oczywiście Antarktydy :)
Gatunek inwazyjny (czyli wypierający rodzima faunę) w Ameryce Środkowej, Nowej Zelandii, na Hawajach i Nowej Kaledonii. W Europie na północ od strefy śródziemnomorskiej, w tym w Polsce, południowej Wielkiej Brytanii, Belgii, Holandii i Rosji. Podawany był także z Kanady, ale po weryfikacji okazało się, że błędnie (stwierdzono tam nurzańca amerykańskiego, gatunek który wyodrębniono stosunkowo niedawno). Podawany był również z wielu stanowisk w Stanach Zjednoczonych, przy czym stwierdzenia z okresu XX wieku również nie dotyczą tego gatunku, lecz jego amerykańskiego odpowiednika, a przedstawiciele wąsko ujmowanego gatunku nurzańca śrubowatego są tam odnajdowani dopiero od niedawna. Od roku 2013 nurzaniec śrubowy podawany jest także jako gatunek trwale zadomowiony na Islandii, gdzie występuje w zbiornikach z ciepłą wodą pochodzenia geotermalego. Oczekuje się, że zasięg geograficzny tego gatunku zwiększy się ze względu na zmiany środowiska sprzyjające jego inwazji.
OPIS: Najprościej mówiąc, taka trawka. Roślina o długich i wąskich liściach.
Liście osiągają długość 30-50 cm a w dobrych warunkach aż do 1 metra. Szerokość liści średnio tak do 1 cm.
AKWARIUM:
Roślina niezwykle odporna na wszelkie różne warunki w akwarium. Trzeba się mocno postarać by nam Vallisneria nie chciała rosnąć :)
częstym widokiem , w przypadku akwariów zapuszczonych przez właściciela jest akwarium zarośnięte Vallisnerią i Kryptokoryny (zwartki). Gdy inne rośliny padną, nie wytrzymają warunków, to te będą dzielnie trwały, ba wręcz się dobrze czuły :)
Oświetlenie: od słabego po mocne. Roślina tolerancyjna na warunki oświetleniowe. Jednakże przy słabym świetle może blednąć i wolniej rosnąć.
Temperatura: od 15 do 30 °C. Jednakże optimum przy którym rośnie najlepiej to 20-28 °C
Warunki chemiczne wody: Vallisneria nie przepada za zbyt miękką woda, w której może słabiej rosnąc.
Tempo przyrostu: szybkie. Nurzaniec potrafi rosnąc naprawdę szybko, dlatego konieczne są co jakiś czas zabiegi przerzedzające. Bo inaczej zarośnie nam akwarium :)
Miejsce w akwarium: Najlepiej tylni plan, gdzieś przy tylniej szybie. Gdyż jest to roślina wysoka i posadzona z przodu akwarium, po prostu zasłoni nam cały widok na akwarium :)
Roślina jest bardzo wysoka, więc przy większości akwariów po dojściu do lustra wody,zacznie nam się kłaść na tafli wody. Ograniczając w ten sposób dostęp światła i wymianę tlenu w wodzie.
W tej sytuacji można ja śmiało przycinać. Ani trochę to jej nie szkodzi.
ROZMNAŻANIE:
Roślina wytwarza kwiaty i nasiona, jednakże w warunkach akwariowych rozmnaża się przez rozłogi korzeniowe.
Wystarczy posadzić jedną sadzonkę by już po kilku tygodniach mieć kilka młodych roślinek.
CIEKAWOSTKI:
W Polsce gatunek ten pojawił się w latach 90. XX w. w kilku jeziorach, do których wprowadzane są wody chłodnicze Zespołu Elektrowni Pątnów-Adamów-Konin. W przypadku Jeziora Licheńskiego, którego wody są zanieczyszczone termicznie w największym stopniu (temperatura wody często przekracza 20 °C, a czasami 30 °C, nawet jesienią i wiosną zaś wynosi kilkanaście °C) niemal wyparł inne hydrofity. W mniejszych zagęszczeniach występuje w pozostałych jeziorach zespołu – Pątnowskim, Wąsoskim i Mikorzyńskim. Sięga tam głębokości 2,5 m. Populacja zasiedlająca te jeziora budowana jest jedynie przez osobniki z kilku klonów żeńskich.
Źródła: Na podstawie własnych obserwacji oraz internetu (w tym wikipedia) Zdjęcia: wikipedia.