Motylowiec - Pantodon buchholzi

Niezwykle ciekawa ryba, która w akwarium zdecydowanie przyciąga uwagę i wzrok :)

Nazwa:
Patrząc z góry, dzięki charakterystycznym płetwom piersiowym, przypomina motyla. Stąd nazwa Motylowiec.

Występowanie:
Występuje w lekko kwaśnych, stojących zbiornikach wodnych Afryki Zachodniej. Preferują zbiorniki z wodą tylko lekko płynącą lub całkiem bez prądu z dużą ilością powierzchniowych liści do pokrycia. Rybki te śą powszechnie spotykane w jeziorze Czad , dorzeczu Konga , w całym dolnym Nigrze , Kamerunie , Ogooue i górnym Zambezi . Widywano je także w delcie Nigru , w dolnym Ogooue i w dolnej rzece Cross

Gupik, Pawie Oczko - Poecilia reticulata

Jedna z najbardziej znanych ryb akwariowych. Nie ma chyba nikogo, kto by tej rybki nie znał. A i pewnie niewiele jest osób, które w jakimś momencie by jej nie hodowały. Jest to gatunek, od którego najczęściej zaczyna się swoja przygodę z akwarystyką. Pozycje ta zawdzięcza niewątpliwie i swojemu atrakcyjnemu wyglądowi jak i łatwości hodowli, dużej odporności nawet na niesprzyjające warunki w akwarium. No i co ważne, i szczególnie istotne dla osób które się dopiero wgłębiają w akwarystykę i są często spragnione szybkich sukcesów hodowlanych - jest to gatunek niezwykle łatwo się rozmnażający.

Historia, Nazwa:
Ryby te wypłynęły na "światło dzienne" w 1850 roku, gdy muzeum zoologiczne byłej Królewskiej Akademii Nauk w Berlinie otrzymało przesyłkę gupików z Wenezueli. Kustosz muzeum Wilhelm Peters zbadał je, a wyniki swych badań opublikował 9 czerwca 1859 w miesięczniku Akademii Nauk w Berlinie i nadał tym rybom łacińską nazwę Poecilia reticulata. W 1861 zakonserwowane ryby pochodzące z Barbados przesłano do muzeum w Turynie. Zostały zbadane przez Filippo de Filippi, który stwierdził odchylenia w budowie gonopodium i stworzył dla nich nowy rodzaj: „Lebistes”. W 1866 Robert John Lechmere Guppy wysłał z Trynidadu kilka egzemplarzy tych ryb do Muzeum Brytyjskiego w Londynie. Zbadał je zoolog Albert Günther i nie uznał tych ryb za identyczne z Poecilia reticulata. Od nazwiska uczonego, który przesłał badane okazy nadał im łacińską nazwę Girardinus guppii. Nazwa ta w nomenklaturze naukowej się nie utrzymała, jednakże weszła bardzo mocno do języka potocznego. I dziś zarówno w języku polskim jak i angielskim, te rybki, są to po prostu Gupiki lub z angielskiego Guppy.
W 1906 angielski ichtiolog Charles Tate Regan po raz pierwszy opublikował wyniki badań na temat „pawich oczek”, na podstawie okazów otrzymanych z Trynidadu od Guppyego. Były to 2 samce, które różniły się barwą. Dopiero w 1910 roku angielski hodowca ryb J.A.M. Vivian rozpoczął hodowlę tych okazów w jednym akwarium i stwierdził, że ryby te łatwo krzyżują się między sobą. Ogłosił, że są to ryby tego samego gatunku tylko opisane pod innymi nazwami.

Warto w tym miejscu jeszcze wspomnieć o Gupiku Endlera, Żyworódce Endlera (Poecilia wingei, wcześniej Poecilia sp. Endleri). Na dzień dzisiejszy, ta rybka jest uznawana za odrębny gatunek od "zwykłego" gupika (Poecilia reticulata). Jednakże jest to kwestia dyskusyjna, ustalenia by uznać ta rybkę za oddzielny gatunek zapadały teraz, niedawno, bo w latach 2000. Oficjalną jednolitą nazwę łacińska - Poecilia wingei Poeser, Kempkes & Isbruker -nadano w marcu 2006 roku. Jednakże do dziś część badaczy stoi  na stanowisku,że to nie jest odrębny gatunek.
Tak czy owak, Gupik Endlera dobrze krzyżuje się z tradycyjnymi gupikami, dając płodne i ładne potomstwo.

Lamprologus kungweensis

Nazwa:
Nazwa odnosi się do miejsca, skąd po raz pierwszy te ryby zlokalizowano - zatoka Kungwe Bay.
Powszechnie określany jako muszlowiec. Choć trzeba zauważyć, iż jest to określenie odnoszące się do zachowań rybki w akwarium. W naturze Lamprologus kungweensis zamieszkuje głównie jamki, norki  w piasku i pod kamieniami.

Występowanie:
Jezioro Tanganika w Afryce. Jest to gatunek endemiczny, czyli występuje tylko w tym jednym jeziorze. Nawet nie w całym, ale głównie Występuje tylko w zatoce Kungwe, w pobliżu Kigomy oraz na północno-wschodnim brzegu jeziora.
Występuje w obszarach z porozrzucanymi skałami i obszarami otwartego piasku wokół brzegu zatoki.
Spotykany na głębokości od 10 do 50 metrów.

Nurzaniec śrubowy, spiralny (Vallisneria spiralis L.) to jedna z najpopularniejszych roślin akwariowych. I jedna z najstarszych. Poniżej ilustracja z 1856 roku.

NAZWA: Nazwa rodzajowa Vallisneria została nadana na cześć włoskiego botanika Antonia Vallisneriego. Druga część nazwy z kolei nawiązuje do śrubowatego (potocznie: spiralnego), skręcenia szypułek kwiatów żeńskich.

WYSTĘPOWANIE:
W warunkach naturalnych występuje w płytkich wodach śródlądowych w Azji. Nurzaniec jest gatunkiem występującym głównie w wodach stojących lub wolno płynących, na głębokości do ok. 5 m.
Jednakże przez człowieka została rozniesiona praktycznie na cały świat. W chwili obecnej występuje już praktycznie na wszystkich kontynentach. No za wyjątkiem oczywiście Antarktydy :)
Gatunek inwazyjny (czyli wypierający rodzima faunę) w Ameryce Środkowej, Nowej Zelandii, na Hawajach i Nowej Kaledonii. W Europie na północ od strefy śródziemnomorskiej, w tym w Polsce, południowej Wielkiej Brytanii, Belgii, Holandii i Rosji. Podawany był także z Kanady, ale po weryfikacji okazało się, że błędnie (stwierdzono tam nurzańca amerykańskiego, gatunek który wyodrębniono stosunkowo niedawno). Podawany był również z wielu stanowisk w Stanach Zjednoczonych, przy czym stwierdzenia z okresu XX wieku również nie dotyczą tego gatunku, lecz jego amerykańskiego odpowiednika, a przedstawiciele wąsko ujmowanego gatunku nurzańca śrubowatego są tam odnajdowani dopiero od niedawna. Od roku 2013 nurzaniec śrubowy podawany jest także jako gatunek trwale zadomowiony na Islandii, gdzie występuje w zbiornikach z ciepłą wodą pochodzenia geotermalego. Oczekuje się, że zasięg geograficzny tego gatunku zwiększy się ze względu na zmiany środowiska sprzyjające jego inwazji.

OPIS: Najprościej mówiąc, taka trawka. Roślina o długich i wąskich liściach.
Liście osiągają długość 30-50 cm a w dobrych warunkach aż do 1 metra. Szerokość liści średnio tak do 1 cm.