RYBY AKWARIOWE:
TANGANIKA:
Muszlowce :
Muszlowiec Wielopręgi - Neolamprologus multifasciatus
Muszlowiec Lamprologus caudopunctatus
Muszlowiec Krótki (Neolamprologus brevis)
Muszlowiec Telmatochromis vittatus
Muszlowiec Lamprologus kungweensis
Naskalniki (Tanganika skalista) :
Naskalnik Chalinochromis sp.”ndobhoi" - szeroki i pierwszy opis tego gatunku w polskim internecie :)
Naskalnik Wężogłowy (Julidochromis transcriptus)
Naskalnik Dickfelda (Julidochromis dickfeldi)
Szczelinowiec Leleupa (Neolamprologus leleupi)
INNA GATUNKI RYB
Gupik, Pawie oczko - Poecilia reticulata
Motylowiec - Pantodon buchholzi
ROŚLINY AKWARIOWE:
Nurzaniec śrubowy, spiralny (Vallisneria spiralis L.)
SKORUPIAKI:
PŁAZY:
Aksolotl czyli ambystoma meksykańska
Kumak dalekowschodni - Bombina orientalis
Karlik szponiasty - Hymenochirus boettgeri
GADY:
*********************************************************************************************************
Dingo jest w dużym skrócie rodzajem Australijskiego Pso-wilka bo trudno jest ustalić czym on dokładnie jest więc raczej nazwanie go "Australijskim Wilkiem" lub "Dzikim psem Australii" będzie poprawne.
Jak można się domyślić wygląd Dingo będzie związany z terenami na jakich żyje, a raczej większość z wasz wie ze w Australii przeważają pustynie i sawanny. Samego Dingo można jeszcze spotkać w Nowej gwinei oraz uważa się, że do tego gatunku mogą należeć dzikie psy z Filipin i Azji południowo-wschodniej. Sam wygląd Dingo stanowi w większości jego nietypowe jak na królestwo zwierząt Pomarańczowo-rudawe futro które pomaga mu się maskować pośród stepów i pustyń Australii. Z mordki przypomina Japońskie psy Shiba-inu [Nie mam pojęcia czy dobrze je nazwałem].
Warto wspomnieć że w przeszłości [ jak i czasami teraz ] Din go wywoływały duże szkody wśród farmerów Austalijskich którzy hodując owce i króliki musieli się zmierzyć z tym, że dingo nie gardziły taką zdobyczą. Dziś wiemy, że na chwile obecną Dingo są bardzo przydatne bo polują na króliki które w Australii stały się jedną z największych plag tego kontynentu.
Dingo pomimo swej dzikości są często udamawiane dlatego stały si częstym widokiem wśród farmerów Australijskich [ tych samych którzy sprzed 150 latami je mordowali i o mało nie wyginęły]
Dingo rodzą do nawet 8 młodych z czego ciąża trwa tylko około 63 dni. Same szczenięta osiągają dojrzałość płciowa po 2 latach. Warto wspomnieć że nimi opiekuje się również ojciec.
Dingo ma pól metra wzrostu i długość około metra. Waży do 24 kilogramów.
Dingo odżywiają się drobnymi ssakami, jaszczurkami i kangurami. Często polują na króliki [których w Australii jest cała masa]. Lubią także ptactwo wodne.
Ten artykuł tutaj się kończy jest dość krótki lecz o Dingo niebyt da się mocno roszpisywać.
Karlik szponiasty - Hymenochirus boettgeri
Jedyna chyba żabka którą można bezpiecznie trzymać razem z rybkami :)
Nazwa:
Nazwa łacińska miła uhonorować niemieckiego zoologa Oskara Boettgera.
Występowanie:
Występuje w Nigerii , Kamerunie , Gwinei Równikowej , Gabonie i na wschód do Republiki Środkowoafrykańskiej i wschodniej Demokratycznej Republiki Konga . Przypuszczalnie występuje w Republice Konga, ale nie został tam odnotowany. Jest gatunkiem pospolitym na większości swojego szerokiego zasięgu i Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody oceniła, że jej stan ochrony budzi najmniejsze obawy.
Hymenochirus boettgeri zwykle występuje w cichych, zacienionych wodach nizinnych lasów deszczowych oraz w wodach stojących przy wolno płynących rzekach.
Niezwykle ciekawa ryba, która w akwarium zdecydowanie przyciąga uwagę i wzrok :)
Nazwa:
Patrząc z góry, dzięki charakterystycznym płetwom piersiowym, przypomina motyla. Stąd nazwa Motylowiec.
Występowanie:
Występuje w lekko kwaśnych, stojących zbiornikach wodnych Afryki Zachodniej. Preferują zbiorniki z wodą tylko lekko płynącą lub całkiem bez prądu z dużą ilością powierzchniowych liści do pokrycia. Rybki te śą powszechnie spotykane w jeziorze Czad , dorzeczu Konga , w całym dolnym Nigrze , Kamerunie , Ogooue i górnym Zambezi . Widywano je także w delcie Nigru , w dolnym Ogooue i w dolnej rzece Cross
Jedna z najbardziej znanych ryb akwariowych. Nie ma chyba nikogo, kto by tej rybki nie znał. A i pewnie niewiele jest osób, które w jakimś momencie by jej nie hodowały. Jest to gatunek, od którego najczęściej zaczyna się swoja przygodę z akwarystyką. Pozycje ta zawdzięcza niewątpliwie i swojemu atrakcyjnemu wyglądowi jak i łatwości hodowli, dużej odporności nawet na niesprzyjające warunki w akwarium. No i co ważne, i szczególnie istotne dla osób które się dopiero wgłębiają w akwarystykę i są często spragnione szybkich sukcesów hodowlanych - jest to gatunek niezwykle łatwo się rozmnażający.
Historia, Nazwa:
Ryby te wypłynęły na "światło dzienne" w 1850 roku, gdy muzeum zoologiczne byłej Królewskiej Akademii Nauk w Berlinie otrzymało przesyłkę gupików z Wenezueli. Kustosz muzeum Wilhelm Peters zbadał je, a wyniki swych badań opublikował 9 czerwca 1859 w miesięczniku Akademii Nauk w Berlinie i nadał tym rybom łacińską nazwę Poecilia reticulata. W 1861 zakonserwowane ryby pochodzące z Barbados przesłano do muzeum w Turynie. Zostały zbadane przez Filippo de Filippi, który stwierdził odchylenia w budowie gonopodium i stworzył dla nich nowy rodzaj: „Lebistes”. W 1866 Robert John Lechmere Guppy wysłał z Trynidadu kilka egzemplarzy tych ryb do Muzeum Brytyjskiego w Londynie. Zbadał je zoolog Albert Günther i nie uznał tych ryb za identyczne z Poecilia reticulata. Od nazwiska uczonego, który przesłał badane okazy nadał im łacińską nazwę Girardinus guppii. Nazwa ta w nomenklaturze naukowej się nie utrzymała, jednakże weszła bardzo mocno do języka potocznego. I dziś zarówno w języku polskim jak i angielskim, te rybki, są to po prostu Gupiki lub z angielskiego Guppy.
W 1906 angielski ichtiolog Charles Tate Regan po raz pierwszy opublikował wyniki badań na temat „pawich oczek”, na podstawie okazów otrzymanych z Trynidadu od Guppyego. Były to 2 samce, które różniły się barwą. Dopiero w 1910 roku angielski hodowca ryb J.A.M. Vivian rozpoczął hodowlę tych okazów w jednym akwarium i stwierdził, że ryby te łatwo krzyżują się między sobą. Ogłosił, że są to ryby tego samego gatunku tylko opisane pod innymi nazwami.
Warto w tym miejscu jeszcze wspomnieć o Gupiku Endlera, Żyworódce Endlera (Poecilia wingei, wcześniej Poecilia sp. Endleri). Na dzień dzisiejszy, ta rybka jest uznawana za odrębny gatunek od "zwykłego" gupika (Poecilia reticulata). Jednakże jest to kwestia dyskusyjna, ustalenia by uznać ta rybkę za oddzielny gatunek zapadały teraz, niedawno, bo w latach 2000. Oficjalną jednolitą nazwę łacińska - Poecilia wingei Poeser, Kempkes & Isbruker -nadano w marcu 2006 roku. Jednakże do dziś część badaczy stoi na stanowisku,że to nie jest odrębny gatunek.
Tak czy owak, Gupik Endlera dobrze krzyżuje się z tradycyjnymi gupikami, dając płodne i ładne potomstwo.
Strona 1 z 4